Սրճարանում նստած չաղ կատուն

Սրճարանում նստած չաղ կատուն

Մռմռում էր ինձ մի քիչ սեր,

Սուրճի մրուրված, փոքրիկ գավաթում,

Գծերը հուշում էին հույսեր…

Ճաքած սեղանի կեղտոտ բծերում,

Փորձում եմ իմաստ գտնել,

Փորձում եմ գծել չեղած մի պատկեր,

Փորձում եմ նոր երգ գտնել…

 

Այսօր կգնամ փոշոտ փողոցով

Հարավ՝ ուր արեւ կա ու երգ,

Այսօր կլսեմ սուրճի մրուրին,

Հարավ եմ ուզում ու սեր…

Այսօր կգնամ փոշոտ փողոցով,

Մինչեւ կապույտ հորիզոն,

Այսօր կգնամ ուր աչքս կտրի,

երկիր ուր մռռում էր կատուն…

Նկար

Երբ գիշերվա կապույտում՝ սև, լուսինը կանաչ` մարի,
Ես գույներով թաթախված` կփարվեմ կտավին:
Հետքս մնա թող՝ անշուք, շքեղ ճերմակին,
Ու թող մարդիկ նայելով՝ կարդան հոգիս…

Անհասկացող պատեր…

Անհասկացող պատեր,
Անհասկացող սենյակ,
Խավարամութ՝ ստից,
Ու կույր լուսամուտ,
Խավար սենյակում փակված
Կյանքից փախչելը կեղծէ,
Ձև է ու սուտ է,
Վախկոտ է ու՝ …անիմաստ։